- Czemu nie chcesz o tym ze mną porozmawiać? - w głosie puchnie irytacja i pretensja. A nade wszystko ogromne rozczarowanie.
Cisza,
to świetne środowisko dla rozkwitu rozczarowania. Może ono w niej
dowolnie wybierać kierunek wzrostu. Może samo siebie stymulować i
dowartościowywać. Może samodzielnie wyznaczać pułapy i rozmiary. Nic mu
nie przeszkadza. Może wypełniać sobą ludzkie życie. Może zamieniać je -
jak napisał Oscar Wilde - w jedno wielkie rozczarowanie. Może angażować w
siebie, kogo tylko zapragnie. Nawet Boga.
- No więc, nie powiesz mi, czemu nie chcesz, abyśmy o tym porozmawiali?
- Powiem. Bo chcę, abyśmy o tym wspólnie pomilczeli... stukam.pl
wtorek, 12 marca 2013
Subskrybuj:
Komentarze do posta (Atom)
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz