Wpasowywanie

Gdy Jezus wszedł do Kafarnaum, zwrócił się do Niego setnik i prosił Go, mówiąc: „Panie, sługa mój leży w domu sparaliżowany i bardzo cierpi”. Rzekł mu Jezus: „Przyjdę i uzdrowię go”.

Lecz setnik odpowiedział: „Panie, nie jestem godzien, abyś wszedł pod dach mój, ale powiedz tylko słowo, a mój sługa odzyska zdrowie. Bo i ja, choć podlegam władzy, mam pod sobą żołnierzy. Mówię temu: «Idź», a idzie; drugiemu: «Chodź tu», a przychodzi; a słudze: «Zrób to», a robi»”.

Gdy Jezus to usłyszał, zdziwił się i rzekł do tych, którzy szli za Nim: „Zaprawdę powiadam wam: U nikogo w Izraelu nie znalazłem tak wielkiej wiary. Lecz powiadam wam: Wielu przyjdzie ze wschodu i zachodu, i zasiądą do stołu z Abrahamem, Izaakiem i Jakubem w królestwie niebieskim. A synowie królestwa zostaną wyrzuceni na zewnątrz w ciemność; tam będzie płacz i zgrzytanie zębów”. Do setnika zaś Jezus rzekł: „Idź, niech ci się stanie, jak uwierzyłeś”. I o tej godzinie jego sługa odzyskał zdrowie.

Gdy Jezus przyszedł do domu Piotra, ujrzał jego teściową, leżącą w gorączce. Ujął ją za rękę, a gorączka opuściła ją. Wstała i usługiwała Mu.

Z nastaniem wieczora przyprowadzono Mu wielu opętanych. On słowem wypędził złe duchy i wszystkich chorych uzdrowił. Tak oto spełniło się słowo proroka Izajasza: „On wziął na siebie nasze słabości i nosił nasze choroby”.

Zapisana przez świętego Mateusza opowieść o uzdrowieniu sługi setnika jest przejmująca. Na pozór mówi o znanych każdemu mechanizmach władzy, zależności. W rzeczywistości jest historią o wierze i pokorze.

Ile razy w życiu powtórzyliśmy podczas Mszy świętej słowa „Panie, nie jestem godzien”? A ile razy wypowiedzieliśmy je z całą szczerością, uświadamiając sobie, że naprawdę z powodu naszej grzeszności nie zasługujemy na dary, którymi Bóg wciąż nas obdarza? Zwłaszcza nie zasługujemy na to, aby znaleźć się w komunii z Bogiem. A jednak zostaliśmy dopuszczeni!

W opowieści o setniku i jego uzdrowionym przez Jezusa na odległość słudze zastanawia coś jeszcze. Ona świetnie pokazuje, jak my, ludzie, usiłujemy ująć w słowa i opisać nie tylko nasze relacje z Bogiem, ale także samo działanie Boże. Czynimy to często wpasowując je w nasze przyziemne, doczesne myślenie. Tak bardzo nieporadnie wyrażamy naszą wiarę. Ale słowa Jezusa, które usłyszał setnik dowodzą, że te nasze wysiłki nie są lekceważone przez Boga.

Komentarz dla Radia eM