A dobro?

Rekolekcje adwentowe 30+ 2011 (4)

- Co ty wyprawiasz? Nie wstyd ci tak psuć opinii rodziny?
- Nie wiem, o co chodzi.
- Doprawdy? Pół miasta już huczy na nasz temat, jakie to straszne rzeczy dzieją się pod naszym dachem.
- Pół miasta?
- Nie udawaj niewiniątka! Wiem, że to twoja sprawka.
- Dlaczego moja?
- Bo to ty chodzisz po ludziach i opowiadasz, jak ci źle i jak wszyscy dokoła cię prześladują. Tobą się chyba psychiatra powinien zająć.
- To już nie wolno troszkę się pożalić? Każdy potrzebuje zrozumienia.
- Zrozumienia? No to zrozum, że tak postępując, bardzo szkodzisz nie tylko mnie, ale całej rodzinie. Wychodzimy wszyscy na jakiś dom wariatów albo coś jeszcze gorszego.
- Pewnie, stara zasada „Swoje brudy pierz we własnym domu”. Ale to jest zakłamanie! Dulszczyzna!
- Nie popisuj się tutaj, tylko zastanów się, co wyprawiasz i czym się to skończy. Ktoś potraktuje poważnie te twoje żale i jeszcze nam tu policję przyśle. Albo jakiegoś kuratora.
- Boisz się obciachu, co?
- Nie boję się, tylko uważam, że trzeba chronić dobro swojego domu, a nie opowiadać po ludziach niestworzonych rzeczy. Czy ty nie rozumiesz, że nie wszyscy domyślą się, że po prostu szukasz współczucia na siłę?
- Nie szukam współczucia na siłę. Nawet jeżeli trochę przesadzam, to przecież mam prawo rozmawiać z ludźmi o wszystkim, o czym chcę. O domu także.
- Ale nie masz prawa niszczyć tego domu bzdurnymi opowieściami, które nie wiem skąd bierzesz. Z jakichś seriali czy co.
- A może ja po prostu mówię prawdę?
- Prawdę? Od kiedy to nasz dom przypomina Koreę Północną?
- Mnie czasem przypomina. Dyktatura i totalitaryzm.
- Tak opowiadasz ludziom? No to się nie dziwię, że potem się w sklepie pokazać nie mogę.
- Ja tylko dzielę się swoimi odczuciami. Nie wolno?
- Nic cię nie obchodzi, że przy okazji robisz wielką krzywdę wszystkim pozostałym mieszkańcom tego domu?
- Wcale nie robię. To moja sprawa, o czym z ludźmi rozmawiam. I nikt mi nie będzie niczego zakazywać!
- A dobro rodziny?
- A moje dobro?

Dalszy ciąg u AFRO