Coraz dalej. Rozmówki polsko-papieskie 29

Coraz dalej
Rozmówka dwudziesta dziewiąta, czyli jak to zrobić?

...Proszę mi powiedzieć, jak mam przekazać to, kim był dla naszego pokolenia Jan Paweł II, mojemu dziecku, które jest za młode, aby go znać? Nie przeżyło jego obecności w Polsce, więc nie wie, jaka w tych dniach panowała tutaj atmosfera. Co wtedy czuliśmy, co wtedy myśleliśmy, co wtedy przeżywaliśmy. Jak mam dziecku, które nie ma nawet doświadczenia wspólnego przeżywania śmierci naszego Papieża, wytłumaczyć, co on dla naszej Ojczyzny zrobił?

A dziecko pyta. Chce wiedzieć, dlaczego w domu na ścianie wisi jego zdjęcie. Chce wiedzieć, dlaczego tak ważnym wydarzeniem jest jego beatyfikacja. Pyta, a ja nie umiem mu wytłumaczyć...

Czuję, jakby Jan Paweł II przez te zaledwie kilka lat od jego śmierci, był od nas coraz dalej. Tylko nie wiem, czy to on się oddala, odchodząc coraz bardziej do historii, czy my się oddalamy, zapominając ten czas szczególny jego pontyfikatu, bo życie idzie naprzód i trzeba się na bieżąco zajmować tyloma sprawami...

Proszę mi doradzić, jak to zrobić, aby ten wielki dar, jakim był dla nas wszystkich Papież-Polak, przekazać następnym pokoleniom prawdziwie i bez spłycania? Bo ja nie wiem, a tak bym chciała...