Kontekst

Jezus powiedział do swoich uczniów: "Bądźcie miłosierni, jak Ojciec wasz jest miłosierny. Nie sądźcie, a nie będziecie sądzeni; nie potępiajcie, a nie będziecie potępieni; odpuszczajcie, a będzie wam odpuszczone.

Dawajcie, a będzie wam dane: miarą dobrą, natłoczoną, utrzęsioną i opływającą wsypią w zanadrze wasze. Odmierzą wam bowiem taką miarą, jaką wy mierzycie". (Łk 6,36-38)

Istnieje niebezpieczeństwo płytkiej interpretacji tego fragmentu Ewangelii. Traktowania chrześcijaństwa jako religii opartej na ścisłej zasadzie „coś za coś”. Jako swoistego handlu wymiennego: „Jak Kuba Bogu, tak Bóg Kubie”.

Spotkałem się też z próbą użycia tych kilku zdań wziętych z Ewangelii według świętego Łukasza do uzasadniania postawy obojętności wobec zła, pobłażania, ukrywanego pod hasłami tolerancji.

Trzeba się uważnie przyjrzeć kontekstowi, w jakim pojawia się wezwanie do nieosądzania, niepotępiania i odpuszczania. Tym kontekstem przede wszystkim jest wezwanie „Bądźcie miłosierni, jak Ojciec wasz jest miłosierny”. To nie są wskazania negatywne. To są wskazania o wymowie pozytywnej. To jest apel o naśladowanie Boga w Jego miłosierdziu. A przecież miłosierdzie Boga nie polega na akceptacji zła ani na odrzuceniu sprawiedliwości.

Pokusa bezwzględnego oceniania innych, potępiania ich na podstawie niewielkich przesłanek, pojawia się w naszym życiu często. Łatwo jej ulec, samozwańczo przypisując sobie rolę „tego dobrego”, a więc uprawnionego do osądzania innych. To niebezpieczna tendencja. W zdaniach następujących po usłyszanym przed chwilą fragmencie Jezus mówi o prowadzeniu niewidomego przez niewidomego i o dostrzeganiu drzazgi w cudzym oku, a ignorowaniu belki we własnym. Taki jest kontekst, w którym padają słowa „Odmierzą wam bowiem taką miarą, jaką wy mierzycie”. To przypomnienie, że jeśli sami oczekujemy dla siebie miłosierdzia, nie powinniśmy skąpić go innym. I że nie możemy samych siebie traktować łagodniej, niż innych. stukam.pl


Komentarz dla Radia eM


Przypominam, że już w środę nowość w stukam.pl