Triumf ignorancji

Letni trendy słownik, albo lipcowy alfabet Stopki

Przyglądam się temu zjawisku nie tylko z niepokojem, ale też z trwogą, lecz z przyczyn ode mnie niezależnych niemal zawsze zmuszony jestem wobec niego pozostać biernym obserwatorem. A zjawisko, w świetle moich obserwacji, narasta i obejmuje swoim zasięgiem coraz to nowe sfery naszego życia grupowego.

Tym zjawiskiem jest triumf ignorancji. Co gorsza, nawet samo słowo "ignorancja" wielu myli pod względem znaczenia  ze słowem "ignorowanie". Nieuctwo, brak wiedzy w jakiejkolwiek dziedzinie, nieznajomość faktów wydają się dzisiaj stanowić szczególny rodzaj kwalifikacji zarówno do wypowiadania się publicznie i autorytatywnie na wszelkie możliwe tematy, ale również okazuje się znakomitą przepustką do zajmowania wysokich stanowisk w najprzeróżniejszych instytucjach.

Do dziś mam niczym drzazgę w mózgu wbitą boleśnie rozmowę z człowiekiem, który zupełnie niespodziewanie dla wszystkich i dla niego samego otrzymał wysokie kierownicze stanowisko w firmie, o której działalności wcześniej nie miał najmniejszego pojęcia. Zapytałem go przełamując odbierające głos zdumienie: "Skoro kompletnie się na rzeczy nie znasz, to dlaczego zgodziłeś się przyjąć tę funkcję?". Obrzucił mnie pozbawionym jakiegokolwiek zrozumienia dla moich wątpliwości spojrzeniem i rzekł tonem wzniosłej oczywistości: "Skoro inni uznali, że się nadaję, dlaczego miałbym odmawiać? Widocznie trzeba tu czego innego, niż wiedzy fachowej".

Tłumaczył mi ktoś niedawno, na czym polega mechanizm promowania ignorantów. "To proste. Przeciętny przełożony stara się otoczyć ludźmi choć odrobinę mniej kompetentnymi od niego, żeby nie musieć się przed nimi wstydzić z powodu swej ignorancji. Awansuje więc jeszcze większych od siebie ignorantów i tak to się samo napędza".

Ks. Antoni Regulski, chrystusowiec i aforysta, powiedział, że "Ignoranci zawsze są wszechstronni". Ciekawe, jak często miał z nimi do czynienia, że doszedł do takiego wniosku. stukam.pl