Ale o co chodzi?

Rekolekcje 30+ Adwentowe niedziele - niedziela druga
Najpierw poczytaj u Afro
"Nasze serce czasem staje się Kalwarią" - napisała Afro. Ale o co chodzi? Co to za pomysł, aby ludzkie serce zamieniać w Kalwarię? W miejsce cierpienia, bólu, wybuchów nienawiści, pogardy, a nawet zabijania? Kalwaria to przecież Golgota. To Miejsce Czaszki. Miejsce wykonywania okrutnych i zapewne niejednokrotnie niesprawiedliwych wyroków. To wszak miejsce ukrzyżowania Jezusa! Dlaczego serce człowieka czasami staje się Kalwarią? Dla innych?

"Niech Twoje Serce będzie Kalwarią" - napisała Afro, cytując bł. Marię od Pana Jezusa Dobrego Pasterza (czyli Franciszkę Siedliską). Ale o co chodzi? Czy o to, że Kalwaria to uporczywe wspinanie się na szczyt, mimo bólu i perspektywy po ludzku rozumianej klęski? Że Kalwaria to przyzwolenie na cierpienie, upokorzenie, ból, a nawet śmierć dla dobra innych? Czy chodzi o to, że Kalwaria to prośba: "Ojcze, przebacz im, bo nie wiedzą, co czynią"? To mówiąc wprost - przebaczenie? Albo o to, że Kalwaria to obietnica: "Dziś ze mną będziesz w raju"?

Czy w tym "Niech Twoje Serce będzie Kalwarią" chodzi o to, że Kalwaria to słowa "Niewiasto, oto syn Twój... Oto Matka twoja", ale również krzyk, którego źródła i biblijnego sensu często dziś nie rozumiemy: "Czemuś mnie opuścił?".

Kalwaria to również wysilone "Pragnę", na które odpowiedzią jest kpina i ocet.

A wreszcie Kalwaria to absolutna zgoda na nie moja wolę zawarta w słowach "Wykonało się" i najgłębsza z możliwych tęsknota za Bogiem ukryta w zawołaniu: "W Twoje ręce powierzam ducha mojego".

"Niech Twoje Serce będzie Kalwarią przez znoszenie małych krzyżyków" napisała Afro, za błogosławioną Marią od Pana Jezusa Dobrego Pasterza.


To wszystko brzmi, jak wielkopostne rozważanie. Co to ma wspólnego z Adwentem, czasem radosnego oczekiwania na przyjście Pana? Ma. Radosne oczekiwanie na przyjście Pana jest drogą, a nie siedzeniem w wygodnym fotelu. Drogą, która prowadzi przez Nazaret, ale także przez Kalwarię.