Upór

Zadziwiający jest upór, z jakim my, ludzie, wciąż na nowo, z pokolenia na pokolenie, usiłujemy w przeróżnych postaciach wybudować raj na ziemi. To, na prosty rozum, kompletnie nielogiczne. Tak, jakbyśmy nie przekazywali sobie w genach - i nie tylko - oczywistej prawdy, że każda tego typu inicjatywa skazana jest na klęskę.

Tęsknota za powrotem do raju nie jest niczym dziwnym. Mamy te "lepsze czasy" głęboko zakodowane w swej ludzkiej tożsamości. Ale czy jest to wystarczające uzasadnienie dla podejmowania nieustannych wysiłków w kierunku tworzenia kolejnych podróbek?

Przecież Marcel Proust zdobył się na odwagę i stwierdził, że raje prawdziwe, to raje utracone. Czy więc nie szkoda wysiłku na konstruowanie wciąż od nowa utopii, które rozsypują się jak zeschłe liście jesienią, czyniąc jednak za każdym razem ogromne szkody Bogu ducha winnym ludziom?

Przecież można by te siły i ten entuzjazm wykorzystać znacznie racjonalniej... stukam.pl